Συνέχεια των λόγων του Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου:
Όπως όταν χωρίζεται η ψυχή από το σώμα, πεθαίνει το σώμα, έτσι και όταν χωρίζεται το Άγιο Πνεύμα από την ψυχή, πεθαίνει η ψυχή. Κεντρί του θανάτου είναι η αμαρτία. Ο θάνατος και η φθορά είναι γεννήματα της αμαρτίας. Η ψυχή εξαιτίας της αμαρτίας πέθανε από την αιώνια ζωή και τη βασιλεία του Θεού με το να χωρισθεί από το Άγιο Πνεύμα.
Έχεις προσέξει τι είδους ένωση έχει η ψυχή με το σώμα, ώστε να μην είναι δυνατόν να υπάρχει σώμα χωρίς ψυχή; Με τον ίδιο τρόπο φαντάσου πως ήταν και ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ενωμένος με το Άγιο Πνεύμα του Δημιουργού όλων, του Θεού. Όταν πλανήθηκε όμως από τον πονηρό διάβολο και έκανε κακή χρήση της ελεύθερης θέλησης (του αυτεξουσίου) που του έδωσε ο Θεός, έγινε παραβάτης της εντολής του Θεού και αμέσως στερήθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που είχε. Και για την ίδια αιτία, αργότερα, στερήθηκε και την ψυχή. Έτσι έγινε ο θάνατος του σώματος για να αντιληφθούμε με τον θάνατο του σώματος που βλέπουμε, τον θάνατο της ψυχής που δεν βλέπουμε.
Όπως στο νεκρό σώμα έρχονται τα σκουλήκια, έτσι και στην ψυχή εκείνη που είναι στερημένη από
τη χάρη του Θεού έρχονται σαν σκουλήκια: ο φθόνος, ο δόλος, το ψεύδος, το μίσος, η έχθρα, η μνησικακία, η συκοφαντία, η οργή, η εκδίκηση, η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η κενοδοξία, η ασπλαχνία, η πλεονεξία, η αρπαγή, η αδικία, η ανόητη επιθυμία, ο θυμός, ο ψιθυρισμός, η καταλαλιά, η ζήλεια, η φιλονικεία, οι βρισιές, τα περιγελάσματα, η μανία για δόξα, οι επιορκίες, οι όρκοι, η περιφρόνηση του Θεού, η αυθάδεια, η αδιαντροπιά και κάθε άλλη αμαρτία μισητή στο Θεό. Ώστε λοιπόν, ο άνθρωπος να μην είναι πια κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, όπως δημιουργήθηκε αρχικά, αλλά να γίνεται κατ' εικόνα ομοίωση του διαβόλου που είναι ο δημιουργός της αμαρτίας.
Όπως λοιπόν, ο άνθρωπος που δεν έχει ψυχή είναι νεκρός από τον κόσμο τούτο, με τον ίδιο τρόπο και εκείνος που δεν έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι νεκρός από το Θεό και δεν είναι δυνατόν να ζήσει αιώνια στους ουρανούς. (Λόγος Δ')
Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Όλοι αμάρτησαν και στερούνται της δόξης του Θεού.
Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος.
(Ρωμαίους γ'23 και ς'23)
Έχεις προσέξει τι είδους ένωση έχει η ψυχή με το σώμα, ώστε να μην είναι δυνατόν να υπάρχει σώμα χωρίς ψυχή; Με τον ίδιο τρόπο φαντάσου πως ήταν και ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ενωμένος με το Άγιο Πνεύμα του Δημιουργού όλων, του Θεού. Όταν πλανήθηκε όμως από τον πονηρό διάβολο και έκανε κακή χρήση της ελεύθερης θέλησης (του αυτεξουσίου) που του έδωσε ο Θεός, έγινε παραβάτης της εντολής του Θεού και αμέσως στερήθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που είχε. Και για την ίδια αιτία, αργότερα, στερήθηκε και την ψυχή. Έτσι έγινε ο θάνατος του σώματος για να αντιληφθούμε με τον θάνατο του σώματος που βλέπουμε, τον θάνατο της ψυχής που δεν βλέπουμε.
Όπως στο νεκρό σώμα έρχονται τα σκουλήκια, έτσι και στην ψυχή εκείνη που είναι στερημένη από
τη χάρη του Θεού έρχονται σαν σκουλήκια: ο φθόνος, ο δόλος, το ψεύδος, το μίσος, η έχθρα, η μνησικακία, η συκοφαντία, η οργή, η εκδίκηση, η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η κενοδοξία, η ασπλαχνία, η πλεονεξία, η αρπαγή, η αδικία, η ανόητη επιθυμία, ο θυμός, ο ψιθυρισμός, η καταλαλιά, η ζήλεια, η φιλονικεία, οι βρισιές, τα περιγελάσματα, η μανία για δόξα, οι επιορκίες, οι όρκοι, η περιφρόνηση του Θεού, η αυθάδεια, η αδιαντροπιά και κάθε άλλη αμαρτία μισητή στο Θεό. Ώστε λοιπόν, ο άνθρωπος να μην είναι πια κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, όπως δημιουργήθηκε αρχικά, αλλά να γίνεται κατ' εικόνα ομοίωση του διαβόλου που είναι ο δημιουργός της αμαρτίας.
Όπως λοιπόν, ο άνθρωπος που δεν έχει ψυχή είναι νεκρός από τον κόσμο τούτο, με τον ίδιο τρόπο και εκείνος που δεν έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι νεκρός από το Θεό και δεν είναι δυνατόν να ζήσει αιώνια στους ουρανούς. (Λόγος Δ')
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου