Στο "Εθνος της Κυριακής" (4-5/1/14) φιλοξενείται συνέντευξη του αστροφυσικού Γιώργου Γραμματικάκη (καθηγητή στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης) και μεταξύ πολλών ερωτήσεων της εκλεκτής δημοσιογράφου Ελένης Γκίκας, "αλίευσα" το παρακάτω, το οποίο μου άρεσε και θέλησα να μοιραστώ:
"Πιο κοντά στον Θεό; Υπάρχει ο Θεός για έναν αστροφυσικό;
Για έναν αστροφυσικό ή έναν βιολόγο ο Θεός υπάρχει τόσο κοντά ή τόσο μακριά όσο και για έναν απλό πολίτη. Η επιστήμη δεν θα αποδείξει ποτέ την ύπαρξη του Θεού. Ούτε, βέβαια -παρά τα όσα λέγονται και γράφονται- την ανυπαρξία του. Η πραγματική πίστη έχει μια υπερβατική διάσταση. Εναπόκειται λοιπόν στον κάθε άνθρωπο, στις εμπειρίες ή στον ψυχισμό του, να τη δεχθεί ή να την απορρίψει.
Είναι όμως γεγονός ότι όταν η πίστη γίνεται κοσμική θρησκεία και αποκτά εξουσίες, οδηγεί τον άνθρωπο στον φανατισμό και σε βαρβαρότητες. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την ισοπέδωση και τα χιλιάδες θύματα των πύργων της Νέας Υόρκης ή την Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα. Αποτελεί λοιπόν χρέος της επιστήμης, που είναι μια γνήσια έκφραση του διαφωτισμού, να αποκαλύπτει τον ρόλο της θρησκείας και τις ιδιοτελείς της συχνά επιδιώξεις."
...................
Ο λόγος που αναδημοσιεύω αυτό το απόσπασμα είναι προφανές ότι θέλω να δείξω τη σκέψη αυτού του επιστήμονα του συγκεκριμένου κλάδου που υπηρετεί, αλλά και την πολύ ωραία διάκριση μεταξύ πίστεως και κοσμικής θρησκείας.
