Και λέω δυστυχήματα γιατί έτσι πρέπει να χαρακτηρίζονται τα «τροχαία» που γίνονται μετά από πρόκληση. Διότι δεν μπορούμε να ονομάσουμε ατυχία (ατύχημα) τους θανάσιμους και όχι μόνο τραυματισμούς, που «προκλήθηκαν» κάτω από την επήρεια αλκοόλ, χωρίς κράνος, χωρίς «ζώνη», από υπερβολική ταχύτητα και γενικά μετά από κατάργηση των κανόνων οδήγησης, του ΚΟΚ και της με «σεβασμό και ανθρωπιά» κοινής λογικής! Δυστύχημα και μόνο ονομάζεται, μιας και από «δυστυχισμένη νοοτροπία ξεκινάει και σε απόλυτη δυστυχία καταλήγει!
ΚΡΑΝΟΣ
ΠΟΤΕ χωρίς κράνος σε μοτοσυκλέτα, παπί και γενικότερα δίκυκλο, συμπεριλαμβανομένου και του ποδηλάτου.
«Φοριέται πάνω από το μυαλό!»
λέει κάποιο έξυπνο και «μυαλωμένο» σλόγκαν. Αν δεν έχεις «μυαλό», σημαίνει ότι δεν έχεις δα και τίποτε να προστατέψεις! Ορθόν! Και ο νοών νοείτω…
Η βλακώδης άποψη – θέση ότι «εγώ γουστάρω να αυτοκτονήσω» ή «δικαίωμά μου είναι να σκοτωθώ» ή «η ζωή μου μού ανήκει και την κάνω ό,τι θέλω» κλπ. δεν χρειάζεται να πω ότι αφορά δυστυχισμένους ανόητους.
Θα ήθελα να βέβαια να τονίσω ότι το κράνος προστατεύει εκτός από το χρήστη και τους (τυχαίους) τρίτους που κυκλοφορούν και βαδίζουν κοντά του, στα πεζοδρόμια πλάι στους δρόμους. Π.χ. Όταν κάποιος άμυαλος (βλάκας) οδηγεί μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος και μια μύγα ή μέλισσα ή μπάμπουρας του μπει (or not to be) στο μάτι ή στο στόμα, τότε αυτός χάνει τον έλεγχο της «μηχανής» του και πέφτοντας «παίρνει σβάρνα» και τραυματίζει κάποιους άτυχους, ανύποπτους, αθώους πεζούς ή άλλους αναβάτες μοτοσυκλέτας που υπάρχουν γύρω του και που βέβαια δεν του φταίνε σε τίποτε!
Έτσι λοιπόν, η μη χρήση κράνους δημιουργεί, από τον αναβάτη, κακές και επικίνδυνες προϋποθέσεις για ατύχημα στους «άλλους» με πρόθεση, μιας και αυτός γνωρίζει ότι θα χάσει τον έλεγχο του δικύκλου του αν «του την πέσει ένα μεγάλο ακόμη και μικρό ζουζούνι».
Τώρα, ακόμη και αν σπάσει μόνο το δικό του κεφάλι, ο μάγκας που θεωρεί γούστο του και μαγκιά του να μη φοράει κράνος, ε! τότε γι’ αυτό υπάρχει και η νομική άποψη, που λέει ότι το κόστος αποκατάστασής του και θεραπείας του βαρύνει το κοινωνικό σύνολο των συμπολιτών του, την κοινωνία δηλαδή και έτσι δεν έχει κανένα δικαίωμα να προκαλεί ακόμη και το δικό του τραυματισμό.
Λογικό βέβαια, μιας και κανένας τρίτος δεν είναι υποχρεωμένος να πληρώνει για τις βλακείες του κάθε ηλίθιου αναβάτη.
Ακόμη, οι Ασφαλιστικές Εταιρείες και τα Δικαστήρια σε τέτοιες περιπτώσεις θανάσιμων τραυματισμών (λόγω μη χρήσης κράνους μετά από σύγκρουση με άλλο όχημα ας πούμε, καταλογίζουν πλέον «συνυπευθυνότητα», θεωρώντας ότι οι κρανιοεγκεφαλικές αυτές κακώσεις δεν θα υπήρχαν, αν ο αναβάτης φορούσε κράνος.
(απόσπασμα από την έκδοση του Ιαβέρη "Εθνικό Θέμα")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου