email: parisaivalis@gmail.com

.........................................................δεν είναι του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού..................................................................................

***************** * 11ος του 2017 μ.Χ. * *************************************** * * * ********************************************************

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Ποίηση


Από το έργο της Πελαγίας Κόντζογλου, «Μυθογραφίες - Έπος Αθανάτων», το οποίο βραβεύτηκε στο 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης, Διηγήματος και Ταξιδιωτικού Δοκιμίου  το έτος 2008 με το βραβείο ποίησης «Μνήμης Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα». Προσεχώς ετοιμάζεται  επανέκδοση του βιβλίου από τις Εκδόσεις ΥΦΟΣ, που συμπεριλαμβάνει είκοσι επιπλέον ανέκδοτα ποιήματά της,  

ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ:

 §  «Αναζητήσεις» Συλλογικό Ποιητικό έργο
Εκδόσεις Αϊβαλή, Αθήνα 1993
§  «Ταξίδι στην Αιωνιότητα» Ποιήματα
Εκδόσεις Αϊβαλή, Αθήνα 1994
§  «Μυθογραφίες – Έπος Αθανάτων» Ποιήματα
Εκδόσεις Ύφος – Αθήνα 2003



Μαρμαρωμένος Βασιλιάς


Τι να ‘ναι αυτό που σ’ εμποδίζει

ν’ αφήσεις τις σκέψεις σου να έρθουν να με βρουν

απογοητευμένο από τις θλίψεις του καιρού…


Κάστρο απόρθητο σε κλείνει

μέσα σε τοίχους γυάλινους θαμπούς

Μαρμαρωμένοι Βασιλιάδες που κοιτάνε

να πλησιάζουν κι άλλες συμφορές με τους εχθρούς.


Τι να ‘ναι αυτό που σε τρομάζει

ν’ αφήσεις τα όνειρά σου να έρθουν να με βρουν,

το να μ’ αγγίζεις είναι δώρο, το ονείρεμά σου ανατροπή.

Είμαι ο κρυφός σου φύλακας

φτιαγμένος από ανάσα κι ουρανό

από τη δύναμη του σύμπαντος, ταξιδευτής ετών,

μα είμαι κι αυτός

που βλέπει το πλησίασμα της ώρας

για μια απελπισμένη, ύστατη, μακάβρια προσπάθεια

ενάντια στους εχθρούς…


Κρύβομαι στα μαρμαρένια αλώνια,

βαδίζω άγνωστα άγρια μονοπάτια,

βαδίζω ανάμεσα σε θολωτούς τάφους

αρχαίους, ξεχασμένους

στην χώρα των Αβάντων.

Περνώ τα σύνορα της μνημοσύνης,

το ξεχασμένο δάσος των ξωτικών

με τα πανάρχαια όντα.

Βαδίζω σ’ υπόγεια σπήλαια όπου κατοικούν βρυκόλακες,

εκεί που σύννεφα κυβιστικά σκοτεινιάζουν τα μυαλά

κι οι θησαυροί αιμορραγούν.


…Μόνος

με σύντροφο πιστό τ’ αθάνατο σπαθί μου…


Γύρω μου μαρμαρωμένοι οι νικητές και οι ηττημένοι,

αρχαίων πολέμων πολεμάρχες

φρουροί ακοίμητοι μιας ξεχασμένης εποχής.


Και τώρα που ήρθε η μεγάλη εποχή για τους ανθρώπους

καλούμαι να δώσω την ύστατη μάχη

μαζί μ’ όσους μου απέμειναν απ’ το μεγάλο πλήθος.

Μ’ αυτούς τους λίγους

που κατανίκησαν τους τρομερούς εφιάλτες,

την πίεση, το φόβο και την ένταση

και κυριάρχησαν μ’ ανδρεία στον εαυτό τους.


Κι εγώ ανάμεσά τους

κατά βάθος μόνος,

με σύντροφο πιστό τ’ ολόγυμνο σπαθί μου…


Τι να ΄ναι αυτό που σ΄ εμποδίζει

ν’ αφήσεις τις σκέψεις σου να έρθουν να με βρουν,

σκληραγωγημένο από τις μάχες ενάντια στους εχθρούς.

Αν είναι ο φόβος μη φοβάσαι, γιατί ακόμα υπάρχει χρόνος.

Είμαι φύλακας, φρουρός, ο τελευταίος βασιλιάς

και είτε με τη ζωή μου,

είτε με το θάνατό μου

θα υπερασπιστώ γενναία

έστω και την τελευταία ελάχιστη ελπίδα…

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Αναγέννηση! Θέλεις;

Πάνε πολλά χρόνια που βρήκα στο δρόμο ένα μικρό βιβλιαράκι με τίτλο "Έχεις συναίσθηση της Πνευματικής Αναγέννησης;" με λόγους του Αγ. Συμεών του Ν. Θεολόγου σε ελεύθερη νεοελληνική απόδοση από τον Γεώργιο Χατζηγιάννη (Λευκωσία, Κύπρος). 
Στον πρόλογο αυτού του μικρού βιβλίου γράφει κάποια πολύ σημαντικά:

"Έχεις συναίσθηση της πνευματικής αναγέννησης; Νοιώθεις να έχεις αναγεννηθή; Ίσως, φίλε αναγνώστη, οι λέξεις αυτές να σου φαίνονται άγνωστες. Ίσως να τις ακούεις για πρώτη φορά. Ίσως ακόμα, να τις έχεις ξανακούσει, αλλά να μην γνωρίζεις ακριβώς τι σημαίνουν.
Και όμως, η συναίσθηση (η συνειδητοποίηση) της πνευματικής αναγέννησης του ανθρώπου είναι η αρχή της πραγματικής Χριστιανικής ζωής. Μάταιες είναι οι προσπάθειες του ανθρώπου να ζήσει τη Χριστιανική ζωή αν πρώτα δεν συναισθανθή ότι έχει αναγεννηθή. Όπως στο φυσικό κόσμο, το βρέφος πρέπει πρώτα να γεννηθή και μετά να αρχίσει να μεγαλώνει, έτσι και στον πνευματικό κόσμο πρέπει κάποιος πρώτα να αναγεννηθή και μετά να αρχίσει να αυξάνεται στη Χριστιανική ζωή. Η συναίσθηση της πνευματικής αναγέννησης λοιπόν, είναι κάτι τι πολύ βασικό, αλλά δυστυχώς και κάτι το πολύ ξεχασμένο στις ομιλίες και στα κηρύγματα.
.........
Ο Αγ. Συμεών έζησε τον ενδέκατο αιώνα (949 - 1022 μ.Χ.) και από νεαρή ηλικία αποφάσισε να ακολουθήσει συνειδητά το δρόμο του Χριστού. Έτσι, αφού "με τη χάρη του Θεού αναγεννήθηκε και βαπτίσθηκε με το Πανάγιο Πνεύμα", όπως λέγει ο ίδιος, ο Κύριος τον χρησιμοποίησε για να ξανακηρύξει τη ζωντανή σχέση που πρέπει να έχει ο πραγματικός Χριστιανός με τον Θεό. Κήρυξε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της εποχής του, μέσα στην οποία επικρατούσε η νέκρα και η τυπολατρεία. Όλοι του οι λόγοι δεν απευθύνονται προς ειδωλολάτρες, αλλά προς Ορθοδόξους Χριστιανούς βαπτισμένους και μυρωμένους.
Και επειδή βλέπουμε ότι γενικά και σήμερα οι Χριστιανοί του τόπου μας έχουν καταντήσει τυπολάτρες και αδιάφοροι προς τον Θεό, πιστεύουμε ότι τα λόγια του Αγ. Συμεών είναι επίκαιρα.
.....
Τα αποσπάσματα των λόγων είναι από: Κατήχηση ΙΕ', Ηθικοί Λόγοι Ε', Η', Θ', Ι' και Λόγος Δ'.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ
"Εάν ένας δεν έχη Πνεύμα Χριστού, αυτός δεν είναι δικός Του." Ρωμαίους η'10.

Εκείνοι που δεν έχουν αναγεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα, πως δεν ντρέπονται να λέγουν ότι είναι Χριστιανοί; Κι εκείνοι που δεν έχουν αλλάξει καθόλου τον τρόπο της ζωής τους, εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Θεό και που δεν έχουν προσωπική σχέση με τον Θεό, πως δεν ντρέπονται να συμπεριλαμβάνουν τον εαυτό τους μαζί με τους αληθινούς Χριστιανούς και μαζί με τους πνευματικούς ανθρώπους;
Πως δεν τρομάζουν να γίνονται και μερικοί από αυτούς διάκονοι και ιερείς και να ιερουργούν το Πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Χριστού; Αληθινά απορώ! Όμως η τύφλωση του νου, η αναισθησία που την ακολουθεί, η άγνοια και ο εγωισμός, που γεννιέται από αυτές, τους κάνει να καταπατούν σαν λάσπη το αληθινό χρυσάφι, τον πολύτιμο λίθο, δηλαδή τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. (Κατήχηση ΙΕ').



                                   Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ


"Εάν δεν γεννηθή κανείς άνωθεν (εάν δεν αναγεννηθή), δεν μπορεί να ιδή την βασιλείαν του Θεού" Ιωάννης γ'3


Πρόσεξε τι λέγει ο Ευαγγελιστής: "Εις όσους όμως Τον εδέχθησαν, έδωκε εξουσίαν να γίνουν παιδιά του Θεού, εις εκείνους δηλαδή που πιστεύουν εις το όνομά Του, οι οποίοι ούτε από αίματα, ούτε από το θέλημα σαρκός, ούτε από το θέλημα ανδρός, αλλ' από τον Θεόν εγεννήθηκαν" (Ιωάννης α'12-13).
Αν λοιπόν, εσύ δεν έχεις γεννηθεί πνευματικά από τον Θεό, είναι φανερό ότι ούτε παιδί Του είσαι, ούτε Τον έχεις δεχθεί μέσα στην καρδιά σου. Έτσι ούτε εξουσία σου έδωσε, ούτε μπορείς να λέγεσαι παιδί του Θεού. Και αφού δεν έχεις γίνει παιδί του Θεού, πως περιμένεις να δεις τον Θεό και Πατέρα σου στους ουρανούς; Κανένας άνθρωπος δεν έχει δει ποτέ τον πατέρα του προτού να γεννηθεί' και κανένας άνθρωπος δεν θα δει τον Θεό αν προηγουμένως δεν γεννηθεί από Αυτόν.
Γι' αυτό ο Κύριος λέγει: "Εάν δεν γεννηθή κανείς άνωθεν (εάν δεν αναγεννηθή), δεν μπορεί να ιδή την βασιλεία του Θεού" (Ιωάννης γ'3). Και "εκείνο που έχει γεννηθή από την σάρκα είναι σάρκα και εκείνο που έχει γεννηθή από το Πνεύμα είναι πνεύμα" (Ιωάννης γ'6), το οποίο βέβαια είναι άγιο, αφού γεννιέται από το Άγιο Πνεύμα.

 "Το Πνεύμα ερευνά τα βάθη του Θεού" (Α' Κορινθίους β' 10). Και εσύ αν έχεις γεννηθεί μόνο από τη σάρκα και δεν έχεις γνωρίσει ακόμα τη γέννηση το Πανάγιο Πνεύμα, με ποιό τρόπο λοιπόν περιμένεις να ερευνάς τα βάθη του Θεού; Ή, καλύτερα, πως μπορείς να βλέπεις τον Θεό; Θα το ομολογήσεις κι εσύ ο ίδιος αδελφέ, έστω κι αν δεν το θέλεις, ότι αυτό οπωσδήποτε είναι τελείως αδύνατο. (Ηθικός Λόγος Θ').

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Να γυρίσουμε πίσω στο Χριστό


Σ'αυτές τις δύσκολες μέρες που ζούμε, η κοινωνία μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Εκτός των πολλών και μεγάλων οικονομικών προβλημάτων που περνάμε, παράλληλα η αμαρτία γιγαντώνεται, όσο πάει και νομιμοποιείται. Διεστραμμένοι άνθρωποι, ψευτομέντιουμ και μάγοι διαφόρων ειδών και εγκληματίες πάσης φύσεως, προβάλλονται ακόμα και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να δώσουν τη γνώμη τους για πολύ λεπτά ζητήματα, όπως η οικογένεια, τα παιδιά, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι ειλικρινείς σχέσεις των ανθρώπων.
Εκεί ακούμε τα πιο απογοητευτικά συμπεράσματα και τους πιο παράλογους σχεδιασμούς για το μέλλον της κοινωνίας μας. Θέλουν να καταργήσουν κάθε τι που είναι σωστό και δοκιμασμένο και να εγκαθιδρύσουν ένα δικό τους σύστημα κατά τις επιθυμίες της σάρκας τους.
Τρανταχτό παράδειγμα, ο γάμος. Κάποτε έριξαν την ιδέα να καταργηθεί ο θεσμός του γάμου και προσπάθησαν να βρουν ένα υποκατάστατο. Πρότειναν πολλές λύσεις, ελεύθερη συμβίωση, συμβολαιογραφική πράξη, ανύπαντρες μητέρες και άλλα τέτοια. Εκείνες που πλήρωσαν περισσότερο από όλους αυτές τις ψεύτικες θεωρίες, είναι οι κοπέλες που πίστεψαν ότι μπορούν να γίνουν μητέρες χωρίς να τελέσουν κανένα γάμο. Έκαναν ένα παιδί, έγιναν μητέρες χωρίς επίσημο πατέρα και προσπάθησαν να κάνουν οικογένεια. Με αποτέλεσμα τα φιλανθρωπικά ιδρύματα, τα οποία φροντίζουν για τους πάσχοντες και αναξιοπαθούντες ανθρώπους να μην παραλείπουν στη λίστα τους να βάζουν και τις ανύπαντρες μητέρες, οι οποίες απεδείχθη ότι είναι απροστάτευτες και οπωσδήποτε αξιολύπητες και φυσικά τα παιδιά τους που μεγαλώνουν ορφανά από πατέρα. Πόσο διαφορετικά τα έφτιαξε ο Θεός τα πράγματα. Ο Θεός δημιούργησε το θεσμό του γάμου με απόλυτη αρμονία και γι’ αυτό είναι αναντικατάστατος, όπως είναι και τα μάτια μας και τα αυτιά μας και όλα τα μέλη του σώματός μας.
Αντικαθίσταται το μάτι μας με κανένα ψεύτικο; Το χέρι μας; Το νύχι μας; Τίποτα δε μπορεί να αντικατασταθεί χωρίς καταστροφή και κακό αποτέλεσμα.
Νόμιζαν μερικοί ότι όσο απομακρυνόμαστε από τις διδασκαλίες του Χριστού, από το Ευαγγέλιο που είναι η απόλυτη αλήθεια, τόσο πιο πολύ εκσυγχρονιζόμαστε και θα ζήσουμε καλύτερα και πιο ελεύθερα. Στην πράξη όμως, το αποτέλεσμα μας δείχνει το αντίθετο. Όσο απομακρυνόμαστε από τις εντολές και τους κανόνες του Χριστού, τόσο πιο πολύ εκφυλιζόμαστε και δυστυχούμε.

Χρειαζόμαστε τον Ιησού Χριστό σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε. Ας γυρίσουμε λοιπόν κοντά του.

Τον χρειαζόμαστε όχι μόνο στα σημερινά οικονομικά προβλήματα, αλλά κυρίως για τη σωτηρία της ψυχής μας και τότε θα δούμε το χέρι Του και στην οικογένειά μας και στην πατρίδα μας ακόμα. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω, σαν τον «άσωτο υιό», ο οποίος, αφού κατασπατάλησε την περιουσία του πατέρα του «μετά πορνών» και κατάντησε να βόσκει γουρούνια ζητώντας μισθό λίγα ξυλοκέρατα, που και αυτά δεν του τα δίνανε, επέστρεψε στον οίκο του πατέρα του και ζήτησε να γίνει ένας απλός δούλος, για να χορταίνει τουλάχιστον «άρτον».
Βεβαίως δεν τα γράφουμε όλα αυτά για να αλλάξει το καθεστώς των ανθρώπων ή η κοινωνία και οι νόμοι του κράτους που επιτρέπουν τα διαζύγια, τις εκτρώσεις, τις μοιχείες και όλα αυτά τα κακά. Αλλά τα γράφουμε για να γνωρίσουν και να κάνουν το θέλημα του Θεού όσοι θέλουν να ζήσουν μια ευλογημένη ζωή και να φθάσουν κάποια ημέρα στο περιβάλλον του Ουράνιου Πατέρα.
Ο Ιησούς του Ναυή είπε στους Ισραηλίτες: «Εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε ή τον Θεόν ή τον Βάαλ…» και κατέληξε:       «…Εγώ όμως και ο οίκος μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον», Ιησούς του Ναυή κδ:15. Δεν με ενδιαφέρει λοιπόν τι θα κάνουν οι άλλοι. Εγώ και η οικογένειά μου έχουμε αποφασίσει να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να ακολουθούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΦΕΓΓΟΣ
αναδημοσίευση από την εφημερίδα "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ" (Αύγουστος '12)