Ενώ τα βλέματα στρέφονται στο υλικό
Ο σημερινός άνθρωπος ξέχασε ολότελα τον κόσμο που βρίσκεται μέσα του, κι επιδόθηκε μονάχα στο Σύμπαν, που βρίσκεται έξω απ’ αυτόν, στο υλικό Σύμπαν, κι ερευνά με την επιστήμη του το “έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος”.
Το ένα Σύμπαν είναι υλικό, τ’ άλλο είναι πνευματικό. Το ένα είναι για την πρόσκαιρη ζωή, το άλλο για την αιώνια. Το ένα βρίσκεται μέσα στο τοπικό και στο χρονικό διάστημα, το άλλο βρίσκεται πέρα απ’ αυτά.
Ο σημερινός άνρωπος ζη υλικά, με όλα τα ψευτοπνευματικά που καταγίνεται. Για τούτο, μονάχα η ύλη τον ενδιαφέρει, που είναι κι η πιο θετική, με άλλα λόγια η πιο χονδροειδής όψη του κόσμου, η πιο χειροπιαστή. Δε μπορεί πια να νοιώσει το πνεύμα με τις χοντρές αισθήσεις του, και δεν νοιάζεται γι’ αυτό καθόλου. Αυτός, που σφεντονίζει στο διάστημα, με μηχανές, μπάλλες από αλουμίνι, αυτός που έχει το κεφάλι του γεμάτο αριθμούς, βίδες, ελατήρια και τέτοια, πού να καταλάβη τι κρύβεται πίσω από το υλικό Σύμπαν, που το νοιώθει με τις αισθήσεις; Πού να μπορέση ν’ απογευτή τον καρπό που βρίσκεται κρυμμένος μέσα στο φλούδι του κόσμου; Αυτός θρέφεται μοναχά με τη φλούδα, γιατί τούτη τη φλούδα ολοένα εξιχνιάζει κι ερευνά η υλιστική επιστήμη του. Πού να νοιώσει ο δυστυχής τα λόγια του Χριστού που λέγει: “Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν”, ή του Παύλου που λέγει:”Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;” Πού να νοιώσει αυτή η βάρβαρη και χοντρόκαρδη ανθρωπότητα, που είναι κολλημένη στη λάσπη της ύλης, εκείνα τα άλλα λόγια του θεόγλωσσου Παύλου, που λέγει πώς οι σαρκικοί άνθρωποι “εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον Κτίσαντα”;
Απόσπασμα από τα “Μυστικά Άνθη” (εκδόσεις “Αστήρ”)του συμπατριώτη Φώτη Κόντογλου, γραμμένο πριν αρκετά χρόνια, αλλά τόσο επίκαιρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου