Από άρθρο του Δημήτρη Γκιώνη στην "Εφημερίδα των Συντακτών" (2-3 Ιουλίου 2016) σχετικά με το αφιέρωμα στον Τηνιακό ζωγράφο Νικόλαο Γύζη (1842-1901) αντιγράφω αποσπάσματα επιστολών του περίφημου καλλιτέχνη, που εγράφησαν 130 χρόνια πριν, αλλά κρατάνε την επικαιρότητά τους:ΠΕΡΙ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
«Η κατάστασις της πατρίδος μου με λυπεί πολύ. Μας πήραν στον λαιμό τους αι προστάτιδες δυνάμεις. Είθε όμως τούτο να μας χρησιμεύση ως διδασκαλία, και εις το μέλλον να μας γίνει ωφέλιμον μάθημα. Αλλά πότε σας παρακαλώ θα παύσουν τα πολλά κόμματα και πότε θα συσκεφθούν οι Ελληνες να καταλήξουν εις εν και μόνον κόμμα; Το κόμμα της Προοόδου;»
Από επιστολή (εκ Γερμανίας) του Τηνιακού ζωγράφου Νικολάου Γύζη, σε οικογενειακό του πρόσωπο, γραμμένη το 1886
ΠΕΡΙ ΑΡΓΙΑΣ
◼ «Η μεγαλυτέρα ποινή ενός συνηθισμένου εις εργασίαν είναι η αργία. Εμεινα κι εγώ δ’ ολίγας ημέρας αργός και είδα πόσον είναι δυστυχείς εκείνοι, οίτινες καταδικασμένοι από πλούτον ή άλλην τινά αφορμήν μένουν άεργοι. Εις τον κόσμον εγνώρισα πλουσίους και πτωχούς. Οσον λυπούμαι τους πρώτους, όταν δεν ξεύρουν πώς να περάσουν τον καιρόν σκοτώνοντες αυτόν εις ματαίας διασκεδάσεις, τόσον μακαρίζω τους δευτέρους και μάλιστα όταν, μετά τον τρομερόν κόπον τους, τους ακούω να προφέρουν το “δόξα σοι ο Θεός” και να τραγουδούν».
ΠΕΡΙ ΚΛΙΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
◼ «Σήμερον έχομεν ωραίον καιρόν και πρέπει να ωφεληθώ της περιστάσεως, πρέπει να εργασθώ. Ω, αν ήξευραν οι Ελληνες τι θησαυρόν έχουν με το ωραίον κλίμα και το λαμπρόν φως! Και το αφήνουν να παρέρχεται χωρίς να κάμνουν πρέπουσαν χρήσιν αυτού. Τι κρίμα!»
ΠΕΡΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
◼ «Είμαι πολύ συγχισμένος. Είμαι πολύ ανήσυχος με την κατάστασιν εις την Ελλάδα. Τι αξιολύπητον, ότι ένας λαός τόσον προικισμένος πρέπει να υποφέρει υπό τον ζυγόν βαρβάρων λαών».
