Ωραίοι ως Έλληνες. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι ενημερωθήκαμε για το σχόλιο της αθλήτριας του τριπλούν και προκριθείσας στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου, κας Βούλας Παπαχρήστου. Προκριθείσας λόγω των αγωνιστικών της ικανοτήτων και των ορίων που ξεπέρασε.
“Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό”. Αυτή ήταν η δήλωση της στο tweeter. Noμίζω ότι η δήλωση αυτή είναι πέρα για πέρα καταδικαστέα.Αλλά αλήθεια πόσοι από εμάς δεν έχουμε πει κάτι παρόμοιο, κάτι ρατσιστικό ή κάποιο σχόλιο με σεξιστικό υπονοούμενο; Δε ξέρω αν αυτή η δήλωση την εκφράζει πραγματικά ή αν ήταν κακής ποιότητας χιούμορ. Ίσως πάλι είχε να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσε μέσα στην ελληνική κοινωνία. Από τα σχολικά της ακόμα χρόνια, διδάσκεται και διαβάζει για μια ανώτερη φυλή, την ελληνική, την κοιτίδα του πολιτισμού, που όλοι οι λαοί της χρωστούν χάρη.
Δυστυχώς όμως η Ελλάδα είναι πια μία χώρα που κοιτάζει πίσω μόνο και μόνο για να νοσταλγήσει. Ίσως και για να αυτοδικαιωθεί.
Σήμερα η Ελλάδα ξύπνησε και αποφάσισε να κυνηγήσει την αιτία του κακού. Βρήκε τον αποδιοπομπαίο τράγο της. Από χρόνους πολλούς είναι το ευκολότερο κυνήγι.
Σήμερα σε αυτή την χώρα για άλλη μια φορά η υποκρισία περίσσεψε.
Μεγάλωσα σε αυτή τη χώρα ακούγοντας υποτιμητικά σχόλια για όλους τους ανθρώπους και για όλες τις φυλές. Που όλους τους πιάνουμε Κώτσους. Τα αμερικανάκια που τρώνε κουτόχορτο, οι κουτόφραγκοι που δε ξέρουν τι τους γίνεται. Οι βρωμογερμαναράδες που στο πρόσωπό τους αντικρύζουμε ακόμα τον Αδόλφο. Βέβαια οι περισσότεροι κρύβουμε καλά έναν Αδόλφο μέσα μας, που καρτερικά περιμένει την ευκαιρία να κάνει την εμφάνιση του..Να κατεβάσει όλα τα καντήλια και όλο το εορτολόγιο, χάριν της δημοκρατίας και της ελευθερίας της έκφρασης, να καβαλήσει εκτός από το καλάμι και το πεζοδρόμιο, γιατί εκεί βρήκε να παρκάρει. Να αποκλήσει τους δρόμους και τα λιμάνια γιατί το μικροσυμφέρον του το ορίζει αυτό.Τον Αδόλφο που κρύβουμε μέσα μας για να κρίνουμε κάποιον από την εμφάνιση του, από τις επιτυχίες του ή τις αποτυχίες του στη ζωή, να χαρακτηρίσουμε κάποιον χοντρό, σπασίκλα, γυαλάκια, κομπλεξικό, ανέραστο. Περιμένει την ευκαιρία το κράτος Αδόλφος να ρουφήξει το αίμα του πολίτη επειδή δεν έμαθε αυτό πρώτο να εργάζεται δεν έμαθε να έχει οραματισμό, να αγαπάει, να είναι το κράτος και η ηγεσία ο πρώτος πατριώτης...
Μία χώρα που θεωρεί όλους όσους βρίσκονται εδώ φύρα, τους βάζει όλους στο ίδιο τσουβάλι,μιάσματα που τους πρέπει άμεση απέλαση.Χωρίς εξαιρέσεις. Μία χώρα που από τα μικράτα σου ακούς για τους κακούς Εβραίους και τι αρωματικό σαπούνι γίνονται...
Περισσεύει η υποκρισία...Τώρα πια, ένα κορίτσι 23 χρόνων στιγματίστηκε για μία ανοησία της, για μια επιπολαιότητα, ίσως και για την κακία της, στη καρδιά και στο μυαλό κανενός δε μπορώ να εισχωρήσω..
Μα το πιο τραγικό πιστεύω της υπόθεσης είναι όλοι αυτοί που ξαφνικά πέσανε από τα σύννεφα, ξυπνώντας από τον λήθαργο και την ψευδαίσθηση ενός κόσμου όμορφου, αγγελικά πλασμένου..
Προσέβαλε, λένε το ολυμπιακό ιδεώδες... Ναι , αυτό της ντόπας, του πρωταθλητισμού, το ιδεώδες των χορηγών και των πακτωλό των εκατομμυρίων. Ναι καλέ, το ευ αγωνίζεσθαι. Αυτό το ιδεώδες που “υπερασπίστηκε” η Ελλάδα το 2004 με τα ολέθρια για όλους μας αποτελέσματα.
Θυμάμαι πάντοτε τα λόγια του ποιητή: “ Τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη”.
Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πόσους να κρύψει πια κι αυτό; Και τι να πρωτοκρύψει; Για όλα υπάρχει η προσωπική ευθύνη..Και είναι καιρός όλοι μας να την αναλάβουμε. Τότε θα έρθουνε καλύτερες μέρες για αυτόν τον τόπο, για τη ζωή μας...Για να έρθουν καιροί αναψυχής... Να παραδεχτούμε ότι έχει δίκιο ο προφήτης που λέει ότι “ .η δικαιοσύνη του ανθρώπου είναι σαν το βρώμικο ρούχο”. Τέτοια δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε σήμερα;
Να παραδεχτούμε ότι είμαστε Φαρισαίοι που πρώτοι κρατάμε την πέτρα της κατάρας. Όπως τότε, στην ιστορία της επ' αυτοφόρω μοιχευομένης! “ Ο αναμάρτητος πρώτος να ρίξει την πέτρα επάνω της ”, είπε ο Ιησούς Χριστός. Η δικαιοσύνη του Θεού περιέχει πάντοτε ένα πολύτιμο στοιχείο..Την Χάρη στον άνθρωπο που μετανοεί! Το ούτε εγώ σε καταδικάζω΄ύπαγε και εις το εξής μην αμάρτανε”. Κι ακόμα ένα: Την δικαίωση μέσω της πίστης σε Εκείνον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου